24-12-2013

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ

Πρὸς

Τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως

«Μυστήριον ξένον ὁρῶ καὶ παράδοξον!
οὐρανὸν τὸ Σπήλαιον, θρόνον Χερουβικόν τὴν Παρθένον,
τὴν φάτνην χωρίον ἐν ᾧ ἀνεκλίθη ὁ ἀχώρnτος, Χριστὸς ὁ Θεός,
ὃν ἀνυμνοῦντες μεγαλύνομεν»

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Μὲ τὰ λόγια ποὺ μόλις διαβάσαμε, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία διὰ τοῦ θεο­φθόγγου στόματος τοῦ Ὑμνογράφου τῶν Χριστουγέννων ἀντικρύζει τὸ γεγο­νὸς τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως καὶ τὸ ὁμολογεῖ ὡς παράξενο μυστή­ριο, ἀσύνηθες καὶ μοναδικὸ.

Καὶ πράγματι τὸ σπήλαιο τῆς Βηθλεὲμ μεταμορφώνεται σὲ οὐρα­νό, ἡ ταπεινὴ φάτνη γίνεται τόπος φιλοξενίας τοῦ ἀχώρητου Θεοῦ, ἡ Παναγία Παρθένος ἀποδεικνύεται θρόνος ὑποβασταζό­μενος ὑπὸ τῶν ἀγγελικῶν χερουβικῶν δυνάμεων. Τὸ ταπεινὸ Βρέ­φος ποὺ προσκυνοῦμε δὲν εἶναι ἕνα μικρὸ παιδάκι ποὺ ἔρχεται στὸν κόσμο ὅπως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χρι­στός, ὁ παντέλειος Θεός. Τὸ γεγονὸς ποὺ ἑορτάζουμε δὲν εἶναι μία ἁπλῆ συνή­θης γέννηση, ἀλλὰ ἡ Ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ καὶ Λόγου. Μὲ ἄλλα λόγια, ὁ Θεὸς ἐνδύεται τὴν ἀνθρώπινη φύση, εἰσέρχεται στὴν ἱστο­ρία καὶ ζεῖ ἀνάμεσά μας· «ἐπὶ τῆς γῆς ὤφθη καὶ τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη». 

Πραγματικὸ μυστήριο! Μέγα ὄντως καὶ παράδοξο,! Τὸ ψάλλει ἡ Ἐκκλη­σία μας, τὸ ὁμολογεῖ ἡ θεολογία μας, τὸ μαρ­τυρεῖ ἡ πίστη μας· «ὁ ἀχώρητος παντὶ πῶς ἐχωρήθη ἐν γαστρί; ὁ ἐν κόλποις τοῦ Πατρὸς πῶς ἐν ἀγκάλαις τῆς μητρός;» Πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ ἄυλος Θεὸς νὰ λαμβάνει σάρκα, ὁ αἰώνιος Δημιουργὸς νὰ ἀποκτᾶ χρονικότητα, ὁ ἀχώρητος νὰ χωρεῖ μέσα στὰ περιορι­σμένα ὅρια τῆς ἀνθρώπινης φύσεως καὶ τῆς κοσμικῆς κτίσεως.

Αὐτὸ εἶναι τὸ πρῶτο μυστήριο. Δίπλα σ’ αὐτὸ λάμπει τὸ μυ­στή­ριο τῆς Θεοτόκου, τὸ σημεῖο τῆς ἐκ Παρθένου Γεννήσεως τοῦ Κυρίου. Ὁ Κύριος γεννᾶται μὲ θαυμαστὸ τρόπο ἀπὸ Παρθένο Μητέ­ρα, ὄχι ἐκ σπέρ­ματος ἀνδρός. Εἶναι «ἀπάτωρ ἐκ Μητρὸς καὶ ἀμή­τωρ ἐκ Πατρός». Δηλαδή, δὲν ἔχει πατέρα ὡς ἄνθρω­πος, ὅπως δὲν ἔχει καὶ μητέρα ὡς Θεός. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ὑμνογράφος ἱστάμενος ἐνώπιον αὐτοῦ τοῦ μυστηρίου ὁμολογεῖ ὅτι «ῥᾷον σιωπή», δηλαδὴ εἶναι προτιμότερη ἡ σιωπή, καθὼς ἡ γλῶσσα ἀδυνατεῖ νὰ περι­γράψει τὸ ὄντως ἀπερί­γραπτο μυστήριο.

Ἡ αἴσθηση ὅμως τοῦ μυστηρίου καὶ τῆς εὐλογημένης ἀπορίας δὲν στα­ματᾶ ἐδῶ. Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ θεολογικὸ γεγονὸς τῆς Θείας Ἐναν­θρω­πήσεως, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ σημεῖο τῆς ἐκ Παρθένου Γεννήσεως, τὸ μυστήριο ἐκφράζεται καὶ ἀπὸ τὸν τρόπο, τὸν τόπο, τὶς συνθῆκες καὶ τοὺς ὅρους μὲ τοὺς ὁποίους ὁ Κύριος ἐνδύεται τὴν ἀνθρώπινη σάρκα. Λέγει πάλι ὁ ἐμπνευσμένος ὑμνο­γράφος γιὰ τοὺς μάγους ὅτι αὐτὸ ποὺ τοὺς κατέπληξε δὲν εἶναι οἱ θρόνοι καὶ τὰ σκῆπτρα ἑνὸς ἐπιγείου βασιλέως, ἀλλὰ ἡ ἔσχατη πτωχεία τοῦ ἀληθινοῦ Θε­οῦ: «Τί γὰρ εὐτελέστερον σπηλαίου; τί δὲ ταπεινό­τερον σπαργά­νων;». Καὶ ἐδῶ γεννᾶται ἡ νέα ἀπορία: Πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ Θεὸς νὰ λαν­θάνει, νὰ κρύβεται, μέσα σὲ μιὰ τέτοια ὑπερβολὴ κενώσεως; Νὰ γεννᾶται κάτω ἀπὸ τὶς πλέον ταπεινὲς συνθῆκες ποὺ μπορεῖ νὰ γεννηθεῖ ἄνθρωπος; Γιατί κατὰ τὸν ἐρχομό Του, ἀντὶ νὰ φανερώνει, Αὐτὸς νὰ κρύβει τὴ δόξα Του;

«Ἄνθρωπος γίνεται Θεός, ἵνα τὸν Ἀδὰμ θεὸν ἀπεργάσηται», ὁ Θεὸς γίνε­ται ἄνθρωπος, γιὰ νὰ καταστήσει κατὰ χάριν θεὸν τὸν ἄνθρω­πο. Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως· τὸ νὰ γίνει ὁ κάθε ἄνθρωπος, ὁ καθένας μας χριστόμορφος, θεόμορ­φος, δηλαδὴ μὲ χαρα­κτηριστικὰ τοῦ Θεοῦ. Καὶ αὐτὸ ἀποτελεῖ τὴν τέταρτη αἰτία τοῦ μυστη­ρίου.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, προσεγγίζοντας τὸ μέγα μυστή­ριο τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως ἀφ’ ἑνός, καὶ ρίχνοντας μιὰ ματιὰ στὸν πεπτωκότα κόσμο καὶ στὴν ἀλήθεια τῆς στιγματισμένης ἀπὸ τὴν ἁμαρτία ἀνθρώπινης φύσε­ως ἀφ’ ἑτέρου, διερωτᾶται κα­νεὶς τί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει ἡ πραγματικό­τητά μας μὲ τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ; Πόσοι ἀπὸ μᾶς τοὺς βαπτι­σμένους χριστιανούς, τοὺς πιστοὺς τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθο­λικῆς καὶ Ἀποστο­λικῆς Ἐκκλησίας ζοῦμε τὸ πνεῦμα τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστου­γέννων καὶ διατη­ροῦμε στὶς ψυχές μας τὸν πόθο μιᾶς τέτοιας θεϊκῆς προοπτικῆς ἢ ἔστω τὴν πίστη σὲ αὐτὸν τὸν προορισμό μας;

Καὶ ὅμως ἡ ἑορτὴ ἀνακυκλώνεται κατ’ ἔτος γιὰ νὰ μᾶς ἐμπνεύσει πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύθυνση. Εὐχή μου λοιπὸν καὶ φέτος εἶναι νὰ ἀνα­βαπτισθοῦμε στὸ φρόνημα καὶ τὸ πνεῦμα τῆς προοπτι­κῆς μιᾶς ζωῆς γεμά­της ἀπὸ τὴν ἐλπίδα τῆς χάριτος τοῦ Ἐνανθρω­πήσαντος Θεοῦ καὶ Λόγου, ἐμπνευσμένης ἀπὸ τὸν ἱερὸ πόθο τῆς θεϊκῆς προοπτικῆς μας καὶ ἔτσι νὰ προσδοκοῦμε καὶ τὴν ἐπὶ γῆς εἰρήνη Του στὸν κατὰ τὰ ἄλλα ἀποστατημένο κόσμο μας.

Καιρὸς νὰ ξεκολλήσει ὁ νοῦς μας ἀπὸ τὴν ἀπειλὴ τοῦ θανάτου μας καὶ νὰ μετατεθεῖ πρὸς τὴν ἀληθινὴ ζωή μας. Μόνον ἔτσι ἡ ἀσφυξία τοῦ πτωτικοῦ μας κόσμου καὶ τὸ παραλήρημα τῆς ὑφισταμένης κρίσεως θὰ βροῦν τὴ θέση ποὺ τοὺς ἁρμόζει. Μόνον ἔτσι, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, θὰ καταλάβουμε ποιὰ εἶναι ἡ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ, ποιὸ τὸ μεγαλεῖο τοῦ ἀνθρώ­που, ποιὸς ὁ προορισμὸς μας, ποιὰ ἡ ἀληθινὴ χαρὰ καὶ ποιὰ ἡ στέρεη ἐλπίδα.       

Σᾶς εὔχομαι

       

«ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΠΑΝΕΥΦΡΟΣΥΝΑ ΚΑΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΑ!»

«ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ!»

Μετὰ πολλῆς τῆς ἐν Χριστῷ Ἐνανθρωπήσαντι ἀγάπης,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

                                       † Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς Νικόλαος
                                                                                             

                                                                                                                                 2-12-2013

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 91^Η

  «Ἔρα­νος τῆς Ἀγά­πης»

 Πρὸς
Τοὺς εὐ­σε­βεῖς χρι­στι­α­νοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Ὁ Θεὸς νὰ σᾶς εὐλογεῖ καὶ νὰ σᾶς στηρίζει στὸν ἀγῶνα τῆς ζωῆς, μαζὶ μὲ τὶς οἰκογένειές σας καὶ τὴν κοινωνία μας ὁλόκληρη.

Κάθε εὐκαιρία ἐπικοινωνίας μὲ τὸν εὐλογημένο λαὸ τοῦ Θεοῦ ἀποτελεῖ ἀφορμὴ εἰλικρινοῦς πνευματικῆς χαρᾶς. Ἔτσι καὶ σήμερα χαίρομαι πού, καθὼς βρισκόμαστε στὸ μέσον τῆς προεορτίου περιόδου τῶν Χριστουγέν­νων, μοιράζομαι μαζί σας τὴν προσδο­κία τῆς παρου­σίας τοῦ Θεοῦ ἀνάμεσά μας. Αὐτὸ εἶναι καὶ τὸ μήνυμα τῶν Χριστου-γέννων. Εἶναι ὅμως σκεπασμένο ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα πάθη καὶ τὶς ἀδυναμίες μας, ἀπὸ τὶς μέριμνες τῆς ζωῆς καὶ τὶς διαταραγμένες σχέσεις μας, ἀπὸ τὰ δυσμε­νῆ γεγονότα καὶ τοὺς καθημερινοὺς πειρασμούς μας, ἀπὸ τὶς ἀνησυχίες καὶ τὶς ἀγωνίες ποὺ γεννᾶ ἡ σύγχρονη κοινωνικὴ καὶ πνευ­ματικὴ παγκόσμια κρίση.

Χωρὶς ἀμφιβολία ἡ κρίση εἶναι πρωτοφανὴς καὶ πολυεπίπεδη. Αὐτὸ ποὺ θὰ εἶχα ὅμως νὰ σᾶς πῶ εἶναι νὰ μὴν παγιδευθοῦμε στοὺς φόβους, στὶς ἀνασφάλειες καὶ στὴν κατάθλιψη ποὺ ἀναπαράγεται στὴν κοινωνία μας. Εἶναι κρῖμα ἡ κρίση νὰ μᾶς συντρίψει. Μποροῦμε νὰ τὴν ζήσουμε μὲ ταπεί­νωση καὶ ὑπομονή, μὲ πίστη καὶ ἐλπίδα, μὲ ἀμοιβαία κοινωνία καὶ ἀγάπη, μὲ ἐθελοντικὴ προσφορὰ καὶ ἀλληλεγγύη. Εἶναι εὐκαιρία νὰ καταλάβουμε ὅτι δὲν εἴμαστε μεταξύ μας ξένοι καὶ ἀδιάφοροι, ἀλλὰ ἀδέλφια ποὺ συμπο­ρευόμαστε μὲ ἀλληλοϋποστήριξη καὶ ἀξιοπρέ­πεια. Αὐτὸ ἀποτελεῖ τὴν καλύτερη ἄμυνά μας καὶ τὴ δύναμή μας.

Κάθε χρόνο, τέτοια περίοδο, καταβάλλουμε μία ἐντονότερη προσπά­θεια νὰ ζήσου-με τὴν ἀγάπη μας, τὴ μεταξύ μας κοινωνία. Ἔτσι ἔχει καθιε­ρωθεῖ καὶ ὁ λεγόμενος «Ἔρανος τῆς Ἀγά­πης», μιὰ δηλαδὴ πανελλαδικὴ ἐκστρατεία ἀγάπης. Κάποιοι πρότειναν φέτος νὰ τὸν παραλείψουμε. "Οἱ ἄνθρωποι δυσκολεύονται, δὲν μποροῦμε νὰ ζητοῦμε συνέχεια βοήθεια", εἶπαν. Ἐπιτρέψτε μου ὅμως νὰ πῶ κι ἐγὼ ὅτι ὁ ἔρανος στὴν Ἐκκλησία δὲν σημαίνει ὅτι ζητοῦμε, ἀλλὰ ὅτι δίνουμε τὴν εὐκαιρία σὲ ὅσους θέλουν καὶ μποροῦν νὰ ἀγκαλιάσουν μὲ τὴν προσφορά τους τοὺς πτωχότερους καὶ τοὺς δυσκολεμένους καὶ νὰ ἑνώσουμε ὅλοι μαζὶ τὶς δυνάμεις τους.

Πῶς νὰ τὸ κάνουμε; ὑπάρχει δυστυχῶς μεγάλη φτώχεια, με­γάλη δυστυ­χία, μεγάλος πόνος, μεγάλη ἀνάγκη. Εἶμαι σίγουρος ὅμως ὅτι ὑπάρχει καὶ μεγάλη, πολλὴ καὶ κρυμ-μένη ἀγάπη. Αὐτὴν θέλουμε νὰ ἀξιοποιήσουμε, πιστεύοντας ὅτι «μακάριόν ἐστι μᾶλλον διδόναι ἢ λαμβάνειν», ὅτι εἶναι εὐτυχέ­στερος αὐτὸς ποὺ μπορεῖ καὶ δίνει παρὰ αὐτὸς ποὺ λαμβάνει. Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος ποὺ φέτος περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη χρονιὰ χρειά-ζεται μιὰ ἐκστρατεία ἀγά­πης. Ὁ Ἔρανος τῆς Ἀγάπης εἶναι ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη. Ἐὰν μαζέ­ψουμε ὅλοι τὴν ἀγάπη μας, θὰ δοῦμε θαύματα, θὰ συναντή­σουμε θλιμμένες ψυχὲς νὰ χαμογε­λοῦν, θὰ ἀντικρύσουμε τὴν οἰκονομικὴ κρίση νὰ ἀποδυναμώνεται, θὰ χαροῦμε τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ ἀνάμεσά μας. Μὲ χαρὰ λοιπὸν καὶ ἀρχοντιὰ ἂς συμβάλουμε ὅλοι στὴν προσπάθεια αὐτὴ τῆς συντονισμένης ἀγάπης στὴ Μητρόπολή μας· «ἱλαρόν γαρ δότην ἀγαπᾷ ὁ Θεός».

Ἀξίζει νὰ σᾶς ποῦμε ὅτι φέτος ποὺ αὐξήθηκαν οἱ ἀνάγκες αὐξήθηκε καὶ ἡ προσφορὰ στὴ Μητρόπολή μας. Μόνο στὸ διάστημα τῶν δέκα μηνῶν αὐτοῦ τοῦ ἔτους συγκεν-τρώθηκε βοήθεια, σὲ χρήματα, τρόφιμα, εἴδη ἔνδυσης καὶ ὑπόδησης, φάρμακα καὶ τὰ λοιπὰ ποὺ ξεπέρασε τὰ ἀντίστοιχα ὁλόκληρης τῆς περα­σμένης χρονιᾶς.

Οἱ διακονητὲς τοῦ «Ἐρά­νου τῆς Ἀγά­πης», ποὺ θὰ πε­ρι­έλ­θουν κάθε γω­νιὰ τῆς Μη­τρο­πό­λε­ώς μας ἀπὸ τὶς 14 ἕως τὶς 21 Δε­κεμ­βρί­ου, θὰ χτυπήσουν καὶ τὴν δική μας πόρτα. Ἡ διακριτικὴ παρουσία τους εἶναι ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Χριστοῦ στὸ σπίτι καὶ στὴ ζωή μας. Νὰ τοὺς δεχθοῦμε ὡς τὴν μεγαλύτερη εὐλογία τῆς χρονιᾶς, ὡς τὴν καλύτερη εὐκαιρία τῆς ἀγάπης μας.

Εὔ­χο­μαι σὲ ὅλους σας

ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥ­ΓΕΝΝΑ

Μετὰ ἑορ­τί­ων προσ­ρή­σε­ων καὶ πολλῆς τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 † ῾Ο Με­σο­γαί­ας καὶ Λαυ­ρε­ω­τι­κῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ