Μ Η Ν Υ Μ Α

του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου

Μεσογαίας και Λαυρεωτικής

Προς τους μα­θη­τές των Γυ­μνα­σί­ων και Λυ­κεί­ων

των Με­σο­γεί­ων & της Λαυ­ρε­ω­τι­κής

με την έναρ­ξη του σχο­λι­κού έτους 2016-2017,

Αγα­πη­τοί μα­θη­τές και μα­θή­τρι­ες, γο­νείς και κα­θη­γη­τές,

Με αφορ­μή την έναρ­ξη του νέου σχο­λι­κού έτους και τον κα­θι­ε­ρω­μέ­νο αγι­α­σμό, θα ήθε­λα κι εγώ μαζί με όσους σας σκέ­πτον­ται και σας αγα­πούν να δώσω τις ευ­χές μου για καλή και καρ­πο­φό­ρα χρο­νιά. Αν θέ­λου­με βέ­βαια να εί­μα­στε ρε­α­λι­στές, θα ομο­λο­γού­σα­με ότι οι ευ­χές μας για μια καλή χρο­νιά ξε­περ­νούν δυ­στυ­χώς τις ελ­πί­δες μας για κάτι τέ­τοιο. Επει­δή όμως θα θέ­λα­με όλοι μας να συμ­βεί το αν­τί­θε­το, επι­τρέψ­τε μου μαζί με τις ευ­χές να κα­τα­θέ­σω και λί­γες σκέ­ψεις.

Ο ευ­λο­γη­μέ­νος τό­πος στον οποίο ζού­με κου­βα­λά­ει μια πα­ρά­δο­ση που έχει άμε­ση σχέ­ση με τη ζωή. Ο τό­πος μας, η πα­τρί­δα μας, ο λαός μας γέν­νη­σε μο­να­δι­κό πνεύ­μα, τέ­χνη και πο­λι­τι­σμό που ομο­λο­γεί­ται από όλους και πάν­το­τε. Αυτό το πνεύ­μα γέν­νη­σε σο­φούς, ήρω­ες και αγί­ους, που αυ­τοί έβα­λαν τη σφρα­γί­δα τους στην παγ­κό­σμια ιστο­ρία.

Όλο αυτό έγι­νε γι­α­τί υπήρ­χε μια σπά­νια παι­δεία. Μια παι­δεία που μόρ­φω­σε και κα­τα­ξί­ω­σε τον άν­θρω­πο όσο τί­πο­τε άλλο. Μια παι­δεία που στη­ρί­χθη­κε σε τρεις βά­σεις: στην αρε­τή, στην αρι­στεία και στην πί­στη. Δη­λα­δή στην ηθι­κή, στην τε­λει­ό­τη­τα και στην υπέρ­βα­ση. Σή­με­ρα αυτά τα τρία όχι μό­νον δεν καλ­λι­ερ­γούν­ται, αλλά συ­στη­μα­τι­κά πε­ρι­φρο­νούν­ται και πο­λε­μούν­ται. Η αρε­τή θε­ω­ρεί­ται ανο­η­σία, η αρι­στεία ρατ­σι­σμός και η πί­στη σκο­τα­δι­σμός. Απο­τέ­λε­σμα, το εκ­παι­δευ­τι­κό σύ­στη­μα και οι σύγ­χρο­νες κοι­νω­νί­ες να γεν­νούν έναν αν­θρω­πι­σμό, ο οποί­ος πα­ρά­γει μεν επι­στή­μο­νες που όμως δεν εί­ναι σο­φοί, δυ­να­τούς που όμως δεν εί­ναι ήρω­ες και ικα­νούς που δυ­στυ­χώς αγνο­ούν την αγι­ό­τη­τα.

Εί­ναι και­ρός να γυ­ρί­σου­με στην πα­ρα­δο­σι­α­κή μας παι­δεία, που καλ­λι­ερ­γών­τας την αρε­τή ολο­κλη­ρώ­νει τον άν­θρω­πο, που προ­ω­θών­τας την αρι­στεία τον οδη­γεί στο μέ­γι­στο της αξί­ας του, που εμ­πνέ­ον­τας την πί­στη τον βο­η­θά­ει να κα­τα­λά­βει ότι υπάρ­χει ζωή πέ­ραν από τα όριά του και Θεός μέσα στην καρ­διά του. Εί­ναι και­ρός αυτά να ζη­τή­σου­με από το ση­με­ρι­νό σχο­λείο, αυτά να απαι­τή­σου­με από τους σχε­δι­α­στές της παι­δεί­ας μας, αυτά να δι­εκ­δι­κή­σου­με από τη ζωή μας. Όλοι μαζί. Η αρε­τή εί­ναι το έδα­φος της ψυ­χής, η αρι­στεία το λί­πα­σμα και η πί­στη ο σπό­ρος. Το σχο­λείο πρέ­πει να φυ­τέ­ψει την πί­στη στον Θεό και η Εκ­κλη­σία να Τον φέ­ρει στη ζωή μας. Αν σας λένε ότι δεν υπάρ­χει Θεός, αυτό εί­ναι τε­ρά­στιο ψέμα και ασυγ­χώ­ρη­το λά­θος. Αυτό εί­ναι η πρα­γμα­τι­κή πηγή της κρί­σης.

Και­ρός να βγού­με από αυτό το ασφυ­κτι­κό για την ύπαρ­ξή μας μνη­μό­νιο και να επα­νεκ­κι­νή­σου­με την παι­δεία μας στις πα­λι­ές της βά­σεις, με νέο όμως εν­θου­σι­α­σμό. Αυτό μπο­ρού­με να το κά­νου­με και πρέ­πει να το κά­νου­με. Μά­λι­στα τα νέα παι­διά. Εί­ναι ο μο­νό­δρο­μος της σω­τη­ρί­ας μας. Εί­δα­τε πώς νέα παι­διά, με ηλι­κί­ες κον­τά στις δι­κές σας, μά­λι­στα κάτω από εν­τε­λώς αν­τί­ξο­ες προ­ϋ­πο­θέ­σεις, κα­τά­φε­ραν να πρω­τεύ­σουν στους πρό­σφα­τους Ολυμ­πι­α­κούς αγώ­νες και να κά­νουν υπε­ρή­φα­νο έναν ολό­κλη­ρο λαό, τον τσα­κι­σμέ­νο λαό μας. Ας πά­ρου­με από αυ­τούς μά­θη­μα για το τί ση­μαί­νει αρε­τή και αρι­στεία και ας αν­τλή­σου­με ελ­πί­δα. Τα νέα παι­διά τε­λι­κά απο­δει­κνύ­ον­ται οι κα­λύ­τε­ροι δά­σκα­λοί μας. Γι’ αυτό και εί­στε η ελ­πί­δα μας. Ναι, εσείς εί­στε η ελ­πί­δα μας. Αρ­κεί να μι­μη­θεί­τε αυτά τα εξαι­ρε­τι­κά πρό­τυ­πα που βρί­σκον­ται ανά­με­σά σας.

Το κα­λύ­τε­ρο σχο­λείο εί­ναι αυτό που δι­δά­σκει την αρε­τή, την αρι­στεία και την πί­στη. Και οι κα­λύ­τε­ροι δά­σκα­λοι αυ­τοί που τα εφαρ­μό­ζουν στη ζωή τους.

Να έχε­τε όλοι σας, κα­θη­γη­τές, γο­νείς και μα­θη­τές την ευ­λο­γία του Θεού.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ