ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΚΥΡΙΑΚΩΝ ΟΚΤΟΒΡΙΟΥ Κυριακὴ Β´ Λουκᾶ 

(Λουκ. Ϛ´ 31-36) (4 Ὀκτωβρίου 2015)

 Στὴ σηµερινὴ Εὐαγγελικὴ περικοπὴ ὁ Κύριος ὁµιλεῖ γιὰ τὴν ἐντολὴ τῆς ἀγάπης. Καὶ ξεκινᾶ προτρέποντάς µας νὰ συµπεριφερόµαστε στοὺς συνανθρώπους µας ¬πως ἀκριβῶς ἐπιθυµοῦµε καὶ οἱ ἄλλοι νὰ συµπεριφέρονται πρὸς ἐµᾶς. Μᾶς λέει δηλαδὴ ¬τι, ἂν θέλουµε οἱ ἄνθρωποι νὰ µᾶς ἀγαπᾶνε, νὰ µᾶς σέβονται, νὰ µᾶς συγχωροῦν, τότε κι ἐµεῖς πρῶτοι θὰ πρέπει νὰ ε6µαστε ἄνθρωποι τῆς ἀγάπης. Καὶ συνεχίζει, ἂν ἀγαπᾶτε αὐτοὺς ποὺ σᾶς ἀγαποῦν, ¬πως κάνουν οἱ ἁµαρτωλοί, καὶ κάνετε καλὸ µόνο σὲ ἐκείνους ποὺ σᾶς φέρονται καλά, τότε µέσα σας δὲν ὑπάρχει ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ. Ἂν δανείζετε σ’ ἐκείνους ἀπὸ τοὺς ὁποίους περιµένετε νὰ ἔχετε ἀπολαβές, ¬πως κάνουν οἱ ἁµαρτωλοί, τότε ἡ ἀγάπη γίνεται δοσοληψία καὶ ἡ φιλανθρωπία ἰδιοτέλεια. Γι’ αὐτό, πάλι µᾶς προτρέπει, «νὰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς σας, καὶ νὰ πράττετε τὸ ἀγαθὸ καὶ νὰ δανείζετε χωρὶς νὰ περιµένετε σὲ καµία ἀνταπόδοση, καὶ τότε ὁ µισθός σας θὰ εἶναι πολύς, καὶ θὰ εἶστε γνήσια παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ὁ 6διος εὐεργετεῖ ἀκόµα καὶ τοὺς ἀχάριστους καὶ πονηροὺς ἀνθρώπους. Νὰ εἶστε ἐλεήµονες», καταλήγει στὸ λόγο Του ὁ Χριστός, ¬πως ἐλεήµων εἶναι καὶ ὁ πατέρας σας. Μὲ τοὺς λόγους αὐτοὺς ὁ Κύριος ἀναλύει πρακτικὰ τί σηµαίνει ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον, καὶ τὴν διαστέλλει ἀπὸ κάθε ἐνέργεια ποὺ ἀποβλέπει στὸ συµφέρον µας. Ἡ ἀγάπη δὲν εἶναι γιὰ τὸν Χριστὸ µία κίνηση ποὺ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴ συµπεριφορὰ τῶν ἄλλων γύρω µας, ἀλλὰ ἀντλεῖ τὴν καταγωγή της καὶ τὴ δύναµή της ἀπὸ τὸν 6διο τὸ Θεό. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ νέα ἐντολή, ἡ µοναδικὴ ἐντολὴ τῆς Καινῆς ∆ιαθήκης, εἶναι τὸ «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους», καθὼς σ’ αὐτὴ στηρίζονται καὶ ὁ Νόµος καὶ οἱ Προφῆτες, καὶ κάθε ἔκφραση τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος δίνει σαφῆ ἐντολὴ θέλοντας νὰ διεγείρει τὴν ψυχή µας πρὸς τὴν πραγµάτωση τῆς ἀληθινῆς κοινωνίας µὲ τὸν πλησίον, µᾶς λέει πὼς σηµάδι ¬τι ε6µαστε γνήσιοι µαθητές Του εἶναι ὄχι ἡ θαυµατουργία ἀλλὰ ἡ ἀγάπη. ∆ὲν ζήτησε ὁ Χριστὸς ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους νὰ κάνουν σηµεῖα καὶ θαύµατα, παρόλο ποὺ ὁ 6διος τοὺς ἔδωσε αὐτὴ τὴν δωρεὰ καὶ χάρη, ἀλλὰ ταυτίζει τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον µὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν 6διο τὸ Θεό. Ἐπείνασα, µᾶς λέει, καὶ µοῦ δώσατε νὰ φάω, καὶ τὰ λοιπά. Καὶ τοῦτο, ἐπειδὴ ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον καὶ ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ εἶναι ἀλληλένδετες. ∆ὲν εἶναι σπάνιο φαινόµενο, µέσα στὴν ἀνθρώπινη ἀτέλεια καὶ ἀδυναµία µας καὶ ἔχοντας ἀνάγκη νὰ εἰσπράξουµε τὴν ἀγάπη τῶν συνανθρώπων µας, νὰ ἀντι- λαµβανόµαστε τὴν ἀγάπη ὡς µιὰ κίνηση συναισθηµατική, ποὺ περιορίζεται σὲ στενὸ κύκλο ἀνθρώπων γύρω µας, καὶ συχνὰ µεταβάλλεται, ἀνάλογα µὲ τὴ συµπεριφορὰ τους. Ὅµως γιὰ τὸν Χριστὸ ἡ ἀγάπη εἶναι κοινωνία προσώπων, καὶ ἐπειδὴ ὡς κοινωνία προσώπων καὶ ὡς σχέση ἑνότητας µὲ τὸν συνάνθρωπο καὶ µὲ τὸν Θεὸ δὲν µπορεῖ νὰ ὑπάρξει µὲ ¬ρους ἰδιοτελεῖς, τὸ χαρακτηριστικό της γνώρισµα δὲν εἶναι ἡ ἀντιπροσφορὰ ἀλλὰ ἡ προσφορὰ δίχως ἀνταλλάγµατα. Πιὸ ἁπλᾶ, ἂν περιµένουµε ¬λοι µας πρῶτα οἱ ἄλλοι νὰ µᾶς φερθοῦν µὲ ἀγάπη, ὥστε κι ἐµεῖς νὰ πράξουµε ἀνάλογα, τότε µοιραῖα οἱ ἄνθρωποι ἀποξενωνόµαστε µεταξύ µας, κλεινόµαστε στὸ Ἐγώ µας καὶ ζοῦµε ἀπὸ τώρα τὴν ἀποµόνωση, τὴν προσωπική µας Κόλαση. Οἱ κοινωνίες µας συχνὰ χαρακτηρίζονται ὡς ἀπρόσωπες, οἱ ἄνθρωποι κυκλοφοροῦµε στοὺς δρόµους ὡς µονάδες µέσα στὸ πλῆθος, ἀποµονωµένοι, σκυθρωποί, δίχως ἐνδιαφέρον γιὰ τὸν πλησίον, δίχως πραγµατικὴ ἀγάπη µέσα µας. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς µᾶς προτρέπει σήµερα νὰ περάσουµε ἀπὸ τὴν παθητικὴ ἐγωιστικὴ στάση στὴν ἐνεργητικὴ καὶ πραγµατικὴ ἔκφραση τῆς ἀγάπης, ποὺ πρώτη προσφέρει καὶ προσφέρεται καὶ θυσιάζεται γιὰ τὸν κάθε ἄνθρωπο, ἀκόµα καὶ γι’ αὐτὸν ποὺ µᾶς ἔχει βλάψει ἢ µᾶς µισεῖ. Παράδειγµα, ὁδηγὸς καὶ βοηθὸς στὴν προσπάθειά µας αὐτὴ εἶναι ὁ 6διος, ποὺ ὡς ὁ Θεὸς ἀγαπᾶ καὶ τοὺς δικαίους καὶ τοὺς ἀδίκους, καὶ ἔγινε ἄνθρωπος καὶ ἔπαθε γιὰ τὶς δικές µας ἁµαρτίες, παρόλο ποὺ δὲν τὸ ἀξίζαµε καὶ δὲν µᾶς τὸ χρωστοῦσε, καὶ ἀναστήθηκε χαρίζοντας σὲ ¬λους ἐµᾶς τὴν προοπτικὴ τῆς ὄντως Ζωῆς καὶ Ἀνάστασης καὶ χαρᾶς πνευµατικῆς, ποὺ µόνο ἡ σταυρωµένη Ἀγάπη µπορεῖ νὰ πραγµατώσει, µέσα µας καὶ γύρω µας. Ἀµήν.