ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ 

(Ιωαν. ιβ΄1-18 )

24 Ἀπρι­λί­ου 2016

         Εἶ­ναι γνω­στὸ σὲ ὅλους ὅτι ἡ με­γα­λει­ώ­δης εἴ­σο­δος τοῦ Χρι­στοῦ στὰ Ἱε­ρο­σό­λυ­μα ἀπο­τε­λεῖ προ­α­νά­κρου­σμα τῆς θρι­αμ­βευ­τι­κῆς νί­κης τῆς Ἀνά­στα­σής Του. Προ­α­ναγ­γε­λία τοῦ θρι­άμ­βου τῆς ζωῆς πάνω στὸν θά­να­το. Στὴν ση­με­ρι­νὴ γι­ορ­τὴ κα­λού­μα­στε νὰ ἀνα­κα­λύ­ψου­με τὸ βα­θύ­τε­ρο νό­η­μα τῆς λυ­τρω­τι­κῆς σταυ­ρι­κῆς θυ­σί­ας τοῦ Χρι­στοῦ.

Τὰ Εὐ­αγ­γέ­λια το­νί­ζουν τὴν μεσ­σι­α­νι­κὴ ἰδι­ό­τη­τα τοῦ Χρι­στοῦ. Πρώ­τη φορὰ ὁ Χρι­στὸς μπῆ­κε στὰ Ἱε­ρο­σό­λυ­μα μ’ αὐ­τόν τρό­πο. Πρώ­τη φορὰ ἀπο­δέ­χθη­κε τὸν ἐν­θου­σι­α­σμὸ καὶ τὶς ἐπευ­φη­μί­ες τοῦ λαοῦ, τὴν δη­μό­σια ἐπι­δο­κι­μα­σία καὶ ἀνα­γνώ­ρι­ση. Καὶ αὐτό, γι­α­τί γνώ­ρι­ζε πόσο θολὰ καὶ ἐπι­φα­νει­α­κὰ εἶ­ναι συ­νή­θως τὰ αἰ­σθή­μα­τά του κό­σμου. Πόσο ἀστα­θὴς καὶ εὐ­με­τά­βλη­τη εἶ­ναι ἡ ψυ­χο­λο­γία τῆς μά­ζας. Πόσο εὔ­κο­λα στὴν ἱστο­ρία τοῦ κό­σμου καὶ τὴν προ­σω­πι­κή μας ζωὴ τὸ «ὡσαν­νὰ εὐ­λο­γη­μέ­νος ὁ ἐρ­χό­με­νος» ἐξε­λίσ­σε­ται καὶ με­τα­βάλ­λε­ται σὲ «ἆρον ἆρον σταύ­ρω­σον αὐ­τόν». Μιὰ χα­ρα­κτη­ρι­στι­κὴ καὶ ἀν­τι­προ­σω­πευ­τι­κὴ συμ­πε­ρι­φο­ρὰ τῶν πε­ρισ­σο­τέ­ρων ἀν­θρώ­πων, ποὺ πρέ­πει νὰ μᾶς συ­νε­τί­ζει.

Μέσα στὴν λει­τουρ­γι­κὴ ζωὴ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας κάθε χρό­νο θυ­μό­μα­στε καὶ γι­ορ­τά­ζου­με αὐτὸ τὸ γε­γο­νός. Κα­θὼς ψάλ­λου­με τὸ «σή­με­ρον ὁ Χρι­στὸς εἰ­σέρ­χε­ται εἰς τὴν ἁγί­αν πό­λιν», συν­δέ­ου­με τὸ χθὲς τῆς ἱστο­ρί­ας ποὺ πέ­ρα­σε μὲ τὸ σή­με­ρα τῆς κα­θη­με­ρι­νό­τη­τας ποὺ ζοῦ­με. Ἐπα­να­λαμ­βά­νου­με τὰ ἴδια τρο­πά­ρια καὶ ἀνα­γνώ­σμα­τα, τὶς ἴδι­ες ἀκο­λου­θί­ες καὶ τε­λε­τές. Καὶ ὅμως τὸ πε­ρι­ε­χό­με­νο καὶ τὸ πνευ­μα­τι­κό τους μή­νυ­μα μᾶς ἀγ­γί­ζει καὶ μᾶς συγ­κι­νεῖ πάν­το­τε. Ἔχου­με ἀνάγ­κη νὰ γι­νό­μα­στε μάρ­τυ­ρες τῆς ὀδύ­νης τῶν πα­θῶν τοῦ Χρι­στοῦ ἀλλὰ καὶ μέ­το­χοι τῆς χα­ρᾶς τῆς Ἀνα­στά­σε­ώς Του. Ἐδῶ ἀπο­κα­λύ­πτε­ται τὸ ἅγιο καὶ βαθὺ μυ­στή­ριο τῆς ἐν Χρι­στῷ σω­τη­ρί­ας, ποὺ ὑπερ­βαί­νει κάθε τόπο καὶ χρό­νο.

Ἕξι ἡμέ­ρες πρὶν ἀπὸ τὸ Πά­σχα ὁ Χρι­στὸς «ἐπεί­γε­ται τοῦ πα­θεῖν ἀγα­θό­τη­τι». Σ’ αὐ­τὴν τὴν πο­ρεία μᾶς δεί­χνει ποιὰ εἶ­ναι ἡ βα­σι­λεία Του καὶ μᾶς κα­λεῖ νὰ γί­νου­με πο­λῖτες της. Ὁ Χρι­στὸς μιλεῖ γιὰ ἐνί­σχυ­ση καὶ ὑπο­μο­νὴ στὶς θλί­ψεις, γιὰ εἰ­ρή­νη καὶ ἐλ­πί­δα. Μᾶς λέει γιὰ τὸν ἀγῶ­να τῆς ἁγι­ό­τη­τας μὲ τι­μι­ό­τη­τα καὶ τα­πεί­νω­ση, μέ κόπο καὶ θυ­σία.

         «…Ὅθεν καὶ ἡμεῖς ὡς οἱ παῖ­δες, τὰ τῆς νί­κης σύμ­βο­λα φέ­ρον­τες, σοὶ τῷ νι­κη­τῇ τοῦ θα­νά­του βο­ῶ­μεν· Ὡσαν­νὰ ἐν τοῖς ὑψί­στοις, εὐ­λο­γη­μέ­νος ὁ ἐρ­χό­με­νος, ἐν ὀνό­μα­τι Κυ­ρί­ου.». Κα­θὼς ψάλ­λου­με τὸ τρο­πά­ριο, ἐπι­βε­βαι­ώ­νου­με τὴν ὁμο­λο­γία τῆς πί­στης μας ὅτι ἑνω­μέ­νοι μὲ τὸν Χρι­στό, ἔστω καὶ ἂν πε­θά­νου­με, δὲν θὰ χα­θοῦ­με, ἀλλὰ θὰ ζή­σου­με στὸ φῶς τῆς Ἀνά­στα­σής Του. Ἀνα­γνω­ρί­ζου­με ὅτι ὁ Σω­τῆ­ρας Χρι­στὸς εἶ­ναι ὁ Κύ­ρι­ος τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θα­νά­του. Ἀπο­δε­χό­μα­στε ὅτι ὁ θά­να­τός Του εἶ­ναι ἀπό­δει­ξη καὶ φα­νέ­ρω­ση τῆς κυ­ρι­ό­τη­τάς Του.

         Ζοῦ­με σ’ ἕνα κό­σμο ποὺ γκρε­μί­ζει τὰ χρι­στι­α­νι­κὰ θε­μέ­λια τοῦ πο­λι­τι­σμοῦ. Μιὰ ἐπο­χὴ ποὺ προ­δί­δει τὶς χρι­στι­α­νι­κὲς ῥί­ζες καὶ ἀρ­χές. Κυ­βερ­νή­σεις, πο­λι­τι­κο­οι­κο­νο­μι­κά συ­στή­μα­τα καί μέσα ἐνη­μέ­ρω­σης στὴν θρη­σκευ­τι­κή τους ἀδι­α­φο­ρία καὶ οὐ­δε­τε­ρό­τη­τα θέ­λουν τὴν ἀπο­χρι­στι­α­νο­ποί­η­ση τῆς κοι­νω­νί­ας. Ἀγω­νί­ζον­ται, γιὰ νὰ δι­α­τη­ρή­σουν τὴν ἐξου­σία τους. Ἀν­τα­γω­νί­ζον­ται, γιὰ νὰ αὐ­ξή­σουν τὴν ἐπιρ­ροή τους. Συγ­κρού­ον­ται σφόδρα, γιὰ νὰ προ­ω­θή­σουν τὰ συμ­φέ­ρον­τά τους. Ἡ πί­στη ἀμ­φι­σβη­τεῖ­ται, ἐμ­παί­ζε­ται καί πα­ρα­με­ρί­ζε­ται. Αὐτὸ δὲν εἶ­ναι ση­μεῖο τῶν και­ρῶν μας, ποὺ μπο­ρεῖ νὰ μᾶς φο­βί­ζει καὶ νὰ μᾶς ἀπο­γο­η­τεύ­ει. Εἶ­ναι βα­θειὰ κα­τα­νό­η­ση τῆς φύ­σης τῶν πρα­γμά­των τοῦ κό­σμου σὲ σχέ­ση μὲ τὸν δι­α­χρο­νι­κὸ ἀγῶ­να τῆς πί­στης.

Οἱ πα­νί­σχυ­ρες καὶ δι­α­πλε­κό­με­νες «βα­σι­λεῖ­ες τοῦ κό­σμου» δὲν ἄφη­ναν ποτὲ καὶ δὲν ἀφή­νουν καὶ σή­με­ρα τόπο γιὰ τὴν βα­σι­λεία τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὅμως ὁ Θεός ἔχει τόν δικό Του πα­ρά­δο­ξο καί μυ­στη­ρι­ώ­δη τρό­πο νὰ ἐνερ­γεῖ στὶς ψυ­χὲς τῶν ἀν­θρώ­πων. Ἀνυ­πο­ψί­α­στος ὁ ση­με­ρι­νὸς κό­σμος δὲν κα­τα­λά­βει τοὺς πι­στοὺς ποὺ καὶ σή­με­ρα δι­α­κη­ρύτ­τουν στὶς κάθε εἴ­δους βα­σι­λεῖ­ες τῆς ἐπο­χῆς μας «ὡσαν­νά, ζεῖ ἡ βα­σι­λεία τοῦ Θεοῦ στὶς καρ­δι­ές μας». Ἀμήν.